Eli Urbanova
Tuko
|
Tian mi aĉetis tukon:
verda estis ĝi kaj lila kaj ol plumo pli facila, nu, bela! Mi ĝin ligis sub mentonon, mi ornamis per ĝi nukon – Kiu havis tian tukon? Neniu! Kaj li vidis mian ĝojon kaj trioblan ĝojon sentis. Se mi lin kun tuk' turmentis, do dolĉe! Mi la verdan tukon metis nome sub la umbilikon – Nuda timus mi kritikon, konfesu! Estis tuk' venene verda, bela, lila en anguloj. Al li sole la okuloj ekbrilis – Tie ĉi indiĝenino nur en tuko sin apogis. Jes, ĉi tie mi delogis lin tiam! Ĉion, ĉion mi memoras: Kiel manojn li etendis – Kiel verda tuko pendis sur seĝo – Ke li poste, jam trankvila, al mi tiun tukon laŭdis – Ke mi lin eĉ ronki aŭdis volonte – Verda tuko apartenas al trezoro de mi, riĉa. Foje estis mi feliĉa, amata – |