A. Ĵuravlov
Por malprudentuloj
| Aŭdaca, memfida Li staris, krianta Al vento rapida, Al maro giganta: «Ĉu estas la baro Al Homa potenco?» Auskultis lin maro Kun la pacienco, Nur ondo post ondo Al bordo rapidis, Sed tia respondo Neniel validis. Ridetis etblove Venteto vespera. Kaj tondris denove La voĉo fiera: «La maron senbridan Superos mi naĝe!» Kaj akvon tepidan Li iris kuraĝe Kaj maĝis. Jam bordo En for' malaperis, Nur hordo pos hordo Lin ondoj preteris. Li solas, li feblas... Kaj fore de l' tero Esperi ne eblas - Kaj mortas espero. [=>] |
Al vento adresas Li sin kaj lamentas. Lin ondoj karesas, Lin ondoj turmentas. La suno jam plonĝas Al mara azilo. Li dormas... Li sonĝas... Kaj venas trankvilo... La lasta mangesto, La lasta ekspiro - Kaj maro majesta Lin glutas sen miro: Ĝi multon ja vidis Kaj scias. Fiere Nur vento ekridis, Kurante pretere. Vi rajtas ne kredi |